- اطلاعات موجود نشان می دهد که میزان یادگیری در هر واحد کلاسی در دانش آموزان فعال از نظر جسمانی، بیشتر است و زمان تحصیل اندک دلیل قانع کننده ای برای جلوگیری از فعالیت جسمانی روزانه دانش آموزان نمی باشد.
- تحقیقات نشان داده اند که اختصاص بخشی از زمان تحصیل به فعالیت جسمانی اثرات منفی روی عملکرد تحصیلی نداشته و در حقیقت ممکن است پیشرفت تحصیلی را تسهیل نماید.
- فعالیت جسمانی متوسط تا شدید موجب افزایش عملکرد دانش آموزان در ارائه تکالیف کلاسی به ویژه ریاضیات، خواندن و نوشتن، حفظ راحت تر مطالب و طبقه بندی صحیح مطالب مورد یادگیری می شود.
- مشارکت منظم در فعالیت های ورزشی یا درس تربیت بدنی با افزایش سطح عزت نفس نوجوانان ارتباط دارد و همچنین با موفقیت تحصیلی بیشتر دانش آموزان به ویژه دختران نوجوان ارتباط دارد.
- نتایج حاصل از آزمون های آمادگی جسمانی در تحقیقات مختلف نشان می دهد که رابطه مثبت و قوی بین سطوح آمادگی جسمانی و موفقیت تحصیلی وجود دارد.
- شرکت در فعالیت های ورزشی با شیوع کمتر مصرف سیگار، کاهش مصرف دارو، رفتارهای ناهنجار اجتماعی و اخراج از مدرسه ارتباط دارد.
- دانش آموزانی که به طور منظم ۵ روز در هفته فعالیت جسمانی انجام می دهند در فعالیت های درسی و مدرسه نسبت به دانش آموزان غیرفعال از نظر جسمانی، عملکرد بسیار بالاتری داشتند.