طبق تعريف سازمان بهداشت جهاني (WHO) فعاليت بدني به هر گونه حركت گفته مي شود كه با حركت ماهيچه هاي اسكلتي توليد و ايجاد مي شود و با مصرف انرژي همراه باشد.
واژه فعاليت بدني نبايد با ورزش اشتباه گرفته شود. ورزش زير مجموعه فعاليت بدني است. فعاليت بدني شامل ورزش و نيز فعاليت هايي مانند حركات بدني در بازي با كودكان و يا كار كردن در منزل، جابجايي هاي فعال مانند اسباب كشي يا خريد مايحتاج روزانه بدون وسيله نقليه و با پاي پياده و نيز فعاليت هايي همچون باغباني و چمن زني است.

اهميت انجام فعاليت بدني

عدم فعاليت بدني به عنوان چهارمين عامل خطر براي مرگ و مير در جهان شناخته شده است. مهمترين عوامل خطر در بيماريهاي غير واگير شامل فشار خون بالا، سطح بالاي كلسترول خون، دريافت ناكافي ميوه و سبزيجات، اضافه وزن و چاقي و نداشتن فعاليت فيزيكي و مصرف تنباكو است. پنج عامل از اين عوامل خطر به طور نزديكي با رژيم غذايي و فعاليت بدني در ارتباط هستند. به طور كلي ۶% از علل مرگ و مير جهاني مرتبط با بيماري هاي ناشي از عدم فعاليت بدني است كه در حدود تقريباً ۳/۲ ميليون مرگ در هر سال در سطح جهان مرتبط با عدم تحرك و نداشتن فعاليت بدني كافي است. همچنين عدم فعاليت بدني علت اصلي تقريباً ۲۵-۲۱ درصد سرطانهاي روده و سينه و حدود ۲۷ درصد از عوامل ايجاد ديابت (بيماري قند) و تقريباً ۳۰ درصد بيماري هاي قلبي ناشي از نرسيدن اكسيژن كافي به عضله قلب را تشكيل مي دهد.

سبك زندگي بي تحرك در ايران متأسفانه آمار بالايي دارد. در سال ۲۰۰۸ طبق تحقيقات سازمان بهداشت جهاني (WHO) آمار عدم فعاليت بدني يا فعاليت ناكافي فيزيكي دركشور هايي از جمله امريكا و منطقه مديترانه شرقي (كه كشور ما در آن قرار دارد) بالاتر از مناطق ديگر بوده است طبق اين تحقيقات ۵۰% از زنان فعاليت بدني ناكافي داشتند در حاليكه اين مقدار عدم فعاليت فيزيكي در مردان در آمريكا ۴۰% و در حوزه مديترانه شرقي  ۳۶ درصد بوده است. به طور جهاني نيز طبق آمار اين سازمان ۳۱ درصد از افراد بزرگسال در سنين بالاي ۱۵ سال در سال ۲۰۰۸ فعاليت بدني ناكافي داشتند كه شامل ۲۸ درصد در مردان و ۳۴% در زنان بوده است.

انجام فعاليت بدني از زمان كودكي تا زمان سالمندي لازم مي باشد هر چند هدف از انجام آن و فوايد آن در گروه هاي سني مختلف ممكن است قدري متفاوت باشد.