به تازگی مشخص شده كه سموم ناشی از سوخت انواع دخانيات كه به صورت دود در هوا رويت نمی شود، بيش از آنچه انتظار می رفت، خطرناک و آسيب رسان است.اين سموم از طريق لباس، پوست و مو و وسايل اطراف فرد سيگاری به ديگران منتقل می شود؛ به طوری كه ثابت شده اين اثرات حتی تا ماه ها پايدار و تاثيرگذار است. به اين ترتيب، اين عقيده كه ابراز ناراحتی فردی كه از بوی ناشی از سيگاری كه مدت ها قبل در محل كشيده شده را به حساسيت روحی و تلقين شرطی وی نسبت می دادند، رد شده و از لحاظ علمی ثابت شده كه اين بو هشداری است برای مغز تا هرچه سريعتر به فرد اطلاع داده و او از محل دور شود. تازه ترين مطالعه ای كه دردانشگاه سانديه گو انجام شده، نشان داده كه حدود ۹۰ درصد نيكوتين تنباكوی دود شده به ديوار، سطوح، وسايل نرم درون خانه مانند فرش و بالش و مبلمان و نيز لباس و مو و پوست افراد می چسبد. همچنين در يك بررسی سطح كوتينين (يك متابوليت فعال نيكوتين) ادرار و موی اطفالی كه والدين سيگاری دارند ولی در بيرون يا دور از كودكان خود سيگار می كشند را اندازه گيری كرده و در مقايسه، آن را حدود ۷ برابر كودكان با والدين غيرسيگاری ارزيابی كرده است. البته در قسمت ديگری از تحقيق، اين مقدار را در كودكانی كه والدينشان در كنارشان اقدام به مصرف دخانيات می كنند، ۸ برابر كودكانی ارزيابی كرده كه والدين معتاد به سيگارشان در منزل سيگار نمی كشند.عمده تركيبات مواد دست سوم دخانيات كروم، كادميوم، سيانيد هيدروژن، بوتان، تولوئن،آرسنيك، مونوكسيدكربن، سرب و پولونيوم ۲۱۰ است. جالب و البته دردآور اينكه بعضی از اين سموم بسيار كشنده و حتی برای قتل و كشتار به كار رفته است؛ برای مثال، گاز سيانيد هيدرژون در كشتارهای دسته جمعی به كار رفته و پولونيوم ۲۱۰ يك ماده راديواكتيو بسيار قوی و خطرناک است كه بعضی سازمان های جاسوسی، آن را برای از بين بردن قربانيان خود به كار برده اند. در ضمن، ۱۱ تركيب سرطان زای ديگر نيز در اين مواد كشف شده است. لازم است بدانيم كودكان به چند دليل بيشتر در معرض عوارض اين مواد سمی خواهند بود: كودكان زمان بيشتری را در منزل سپری می كنند. كودكان بيشتر در معرض تماس فيزيكی با بزرگسالان (در آغوش كشيدن و بوسيدن كودكان توسط بزرگسالان سيگاری كه حامل ذرات مضر دود دست سوم در مو ،پوست و لباس خود هستند) قرار می گيرند. كودكان با خصوصيت منحصر به فرد خود، از جمله سينه خيز و چهار دست پا راه رفتن، بيشتر خود را در معرض سموم پخش شده در سطوح قرار می دهند. تنفس سريعتر كودكان، به همراه در دهان بردن وسايل اطراف و دست آلوده خود، تماس با مواد سمی محيط را تشديد می كند.