* تاکید بر اجرای منظم فعالیت جسمی در مدرسه
*افزایش همکاری بین مربیان ورزش و سایر آموزگاران به عنوان مثال با برگزاری جلسات مشترک بین ایشان ، می توان به نحوی برنامه ریزی کرد که در طول ساعات کلاس درسهای مختلف ، دانش آموزان به مدت ۵ دقیقه فعالیتهای هوازی انجام دهند .
* استفاده از ساعات تعطیل مدارس برای برگزاری برنامه های ورزشی با همکاری مسیولین مدارس و والدین دانش آموزان .
*معرفی ورزشگاه یا سالن های ورزشی مناسب و مطمین به دانش آموزان و خانواده ها
* جلب همکاری والدین در افزایش فعالیت جسمی ،با توجه به اینکه میزان فعالیت والدین نقش تعیین کننده ای در شکل گیری الگوی فعالیت فرزندان دارد، مشارکت والدین در ورزش به همراه فرزندان ، همکاری والدین داوطلب در آموزش ورزش به دانش آموزان و والدین در ساعات و روزهای تعطیل در مدارس می توانند بسیار مفید واقع شوند.
* کمک گرفتن از همکاری دبیران ورزش داوطلب به عنوان مشاور و الگو برای دانش آموزان و همچنین برای برنامه ریزی در جهت استفاده از فرصت های مناسب در فواصل کلاس های درس برای شرکت در دانش آموزان در فعالیت های جسمی داوطلبانه و بدون سازمان دهی . به طور خلاصه می توان چنین نتیجه گیری کرد که ورزش و فعالیت جسمی در مدرسه می تواند نقش بسیار مهمی در برقراری آمادگی جسمانی برای کودکان ونوجوانان وهمچنین کمک به گپیشگیری از بیماری های مزمن سنین بزرگسالی داشته باشد . با توجه به اینکه میزان مرگ ومیر در افراد بی تحرک ، دو برابر افرادی است که تا حدی فعالیت دارند و با در نظر گرفتن اینکه فعالیت جسمی در مدرسه در شکل گیری شیوه زندگی فعال نقش به سزایی دارد ، می توان چنین نتیجه گیری کرد که فعالیت در مدرسه می تواند در نهایت باعث کاهش بار بیماری ها وهمچنین عوارض ومرگ ومیر ناشی از آن شود. از سوی دیگر با توجه به اینکه فعالیت جسمی باعث افزایش قدرت یادگیری واعتماد به نفس میشود ، اجرای منظم آن می تواند در بهبود کیفیت زندگی دوران های مختلف عمر هم موثر واقع شود .
راهکارهای موثر در افزایش فعالیت جسمی کودکان ونوجوانان
پژوهش های مختلف نشان داده اند که به کار گیری ۵ راهکار پیشنهادی زیر می تواند به تغییر رفتار وشکل گیری شیوه جدید زندگی در کودکان ونوجوانان کمک کند :
۱ – افزایش آگاهی
کودکان ونوجوانان را در روند آموزش در گیر کنید .تلاش کنید آنها متوجه شند که در حال حاضر به چه میزان فعالیت دارند وچه مدتی بی تحرک هستند .شرکت دادن آنها در تصمیم گیری وبرنامه ریزی برای افزایش فعالیت ، کمک زیادی به موفقیت در این امر خواهد کرد.
۲ – تعیین اهداف
اگر مدت وشدت فعالیت روزانه مورد نظر را به عنوان هدف خود مشخص کنید ،کودکان ونوجوانان به طور عینی در می یابند که تا چه حد در این راه پیشرفت داشته اند .تلاش کنید هدف را به نحوی انتخاب کنید که قابل دسترسی باشد وباعث ناامیدی ودلسردی نشود .
۳ - بازتاب پیشرفت در فعالیت منعکس نمایید.
در فواصل کوتاه، میزان پیشرفت در افزایش مدت وفعالیت جسمی را ارزیابی کرده وآن را با کودکان ونوجوانان در میان بگذارید . در صورت دستیابی به در صدی از پیشرفت ، آنه را مورد تشویق قرار دهید .
۴ – موافقت کودکان ونوجوانان را در مورد ادامه برنامه جلب کنید .
از هر فرصتی استفاده کنید تا در مورد برنامه افزایش فعالیت روزانه با همه اعضاء خانواده مشورت نموده ودر صورت لزوم ، روند آن را مورد بازبینی قراردهید.
۵ – پاداش را فراموش نکنید .
نشان دهید که شکل گیری عادات جدید از جهت افزایش فعالیت جسمی ، با ارزش و سزاوار پاداش است ، در این موارد با همراهی همه اعضاء خانواده هرگونه عادات مناسب جدید را با اهداء پاداش متناسب با شرایط کودک و نوجوان مورد تشویق قرار دهید .
در مجموع انجمن های علمی معتبر شش راهبرد زیر را برای افزایش فعالیت جسمی کودکان ونوجوانان در سطح جامعه موفق دانسته اند که عبارتند از :
* دو راهبرد آموزشی
** برگزاری مسابقات ساده در سطح جامعه
** تشویق به استفاده از پله به جای وسایل برقی
- سه رابرد رفتاری واجتماعی
- **آموزش مدرسه – محور در مورد فعالیت جسمی
- **حمایت اجتماعی در جهت افزایش فعالیت جسمی روزمره
- **اصلاح رفتارهای فردی در جهت کاهش بی تحرکی
- یک راهبرد محیطی
- * افزایش فضاهای مناسب رایگان وقابل دسترس برای فعالیت جسمی در سطح جامعه .